woensdag 23 januari 2013


Voor een vriend...

Ik heb een vriend, die heel graag vaart.
en wiens leven mij sinds kort
toch heel veel zorgen baart.

Hij doet het best goed, zo al met al
Ik zou me geen zorgen maken hoeven
Tot hij me belde: ik had een hartaanval
en zal voorlopig in het ziekenhuis vertoeven.

Ik schrok me rot, zo moge blijken!
Hoe kon dát nou gebeuren?!
...laat het toch alsjeblieft niet zo zijn....
Nee..dat zou mijn hart verscheuren!

Maar gelukkig: hij is weer thuis.
Ik voel me ontzettend opgelucht,
“Ik zit gewoon weer voor de buis.”,
vertelde hij me met een zucht.

Maar echt tevreden ben ik niet
en blij al evenmin.
Hij rookt weer net zoals voorheen
hij blijft er nog eens in...

De dokter zei hem te stoppen met roken
en het idee beviel hem wel,
Dat zou wel met zijn plannen stroken,
maar hoe pak je dat aan als vrijgezel..?

Alleen maar zeggen: ik red het best
strookt niet met de werk’lijkheid.
Want, en dat is nu net de pest:
hoe moet dat met z’n eenzaamheid?

Hoe moet je dáárnu tegen vechten
een vijand, die twee koppen heeft?
Ik zou er bijzonder veel aan hechten
als mijn maatje nog heel lang leeft...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten